Courir pour le plaisir. Deze trailmarathon was voor mij een leuke manier om 2019 te starten. Na een korte pauze van 4 weken vakantie weer terug van weg geweest. Een koude en natte dag waarop alles kon en niets moest.
De trailmarathon wordt georganiseerd door een lokale sportvereniging in Olne. Dit plaatsje ligt in België onder de rook van de plaats Luik. Ik heb hier nog niet zolang geleden de ultra Olne-Spa-Olne gelopen. Ik verbleef toen bij B&B Aux Quatre Bonniers. De eigenaren van de B&B hebben mij verzekerd dat deze trailmarathon de moeite waard zou zijn. Goede suggestie en dit evenement paste prima in mijn drukke agenda voor 2019.
Le trefle à 4 feuilles staat in het Nederlands voor het blad van het klavertje vier. De trailmarathon bestaat uit vier ronden van respectievelijk 12, 11, 10 en 9 kilometer. De kilometervreters lopen alle ronden en daarmee een trailmarathon. Maar is 4 ronden een brug te ver dan kun je ook na 1, 2 of 3 ronden besluiten om uit te stappen. Elke ronde eindigt bij de start/finish waar ook de verzorging is voor de lopers die besluiten nog een ronde te doen. Iedere afstand heeft daarmee een eigen eindklassement. Niets moet alles mag.
Ik ben op zondag 13 januari 2019 afgereisd naar Olne. Het evenement start om 10:00 uur. De weersverwachting is niet zo best. Er wordt veel regen en wind verwacht. Het heeft de hele nacht geregend dus modderige omstandigheden verzekerd. De meeste deelnemers staan met regenjas, lange broek, extra jasje, soms een muts of handschoenen aan de start. Ik loop er met mijn korte broek en t-shirt met dun regenjasje wat luchtiger bij. Het regent licht, het is zo’n 6 graden en de wind daar voel je nog weinig van.
De start is wat rommelig. Het is een grote groep van zo’n 500 lopers. Alle afstanden starten tegelijk. Hierdoor lijken de tempo’s nogal te verschillen. Het is in de eerste bochten door Olne wat dringen. En het eerste stuk op de paden loopt onrustig. Ik loop maar maak me verder niet zo druk. Ik ben voorlopig nog onderweg en in deze eerste fase valt er niet echt veel te winnen alleen te verliezen. Bij langere afstanden denk ik in de eerste fase altijd: als het goed voelt dan is het waarschijnlijk te snel.
De omstandigheden zijn nat en modderig. In de eerste 2 rondes zie je hier en daar lopers onderuit schuiven. De modder op de paden wordt afgewisseld met spek gladde stenen. Ik zie toch ook veel lopers op normale hardloopschoenen lopen. In deze omstandigheden is dat niet echt verstandig. Onderweg spreek ik best wel wat lopers die spijt hebben van de schoenenkeuze. Andere jaren was het weer veel beter en waren de omstandigheden veel beter.
Tegen het einde van ronde 2 merk je dat het weer wat minder wordt. De wind neemt in kracht toe. Het gaat merkbaar harder regen. Het wordt tijd voor de regenjas dicht te doen. De gevoelstemperatuur gaat echt omlaag. Uiteindelijk komt het met bakken naar beneden. Alles is nat en doorweekt. Je merkt dat je een behoorlijk tempo moet houden om niet te veel af te koelen. De steile paden worden hier en daar kleine beekjes waar je door omhoog of omlaag moet. Niet de makkelijkste omstandigheden maar ik kan hier wel van genieten!
De organisatie heeft weinig rekening gehouden met de marathonlopers. Voordat ik de laatste ronde in ga passeer ik de verzorgingspost. Alleen nog een glaasje water en een schaal met rozijnen. Veel meer is er dus niet. Maar ach, het is nog maar een stukje. Ik begin vol goede moed aan de laatste 9 kilometer door wind en regen. Het voelt alsof het wat zwaarder wordt. Het weer zorgt ervoor dar je moet afzien. Maar misschien komt dat ook gewoon door de afstand.
Uiteindelijk ben ik als 39ste na 4:41:52 over de eindstreep gekomen. Als ik kijk naar de afstand van 42,6km en de 1.087 hoogtemeters die we hebben overwonnen dan kan ik niet anders dan tevreden zijn. Courir pour le plaisir. Ja, het was even afzien maar de herinnering is top!
