Op zondag 25 november 2018 werd in België een ultra gelopen die wel tot een klassieker gerekend mag worden. De vereniging Courir pour le plaisir organiseert dit razend populaire evenement. Deze ultra kent afstand van 70 kilometer en ongeveer 2.500 hoogtemeters. Hier komen meer dan 1.000 enthousiaste trailrunners op af. Wat maakt dit evenement zo geliefd?
Olne is een klein gehucht onder de rook van Luik. Vanuit dit plaatsje is gevarieerde trailrun uitgezet die naar het zuiden tot in Spa loopt. De route is een soort ronde. Hoe dichter bij Spa hoe groter de hoogteverschillen en hoe technischer het klimmen en dalen. Maar alles bij elkaar zijn de meeste delen van het parcours goed te belopen. Een paar flinke buien in de dagen voorafgaand aan het evenement hebben voor voldoende nattigheid en modder op het parcours gezorgd. Toch werd mij onderweg verteld dat het dit jaar perfecte omstandigheden waren. Ik hou van modder en nattigheid dus ik onderschrijf dat.
Het vreemde van het evenement is dat de organisatie er alles aan lijkt te doen om met zeer beperkte middelen een evenement neer te zetten. Op de website van de organisatie is één pagina in het Frans te vinden over het evenement. Erg basic maar feitelijk staat hier wel alles wat je moeite weten. Hoe lang, hoe ver, wanneer en waar. Bovenstaand kaartje en een inschrijfformulier. De kosten? 15 euro. Je zou haast gaan twijfelen of het iets is. Maar misschien zijn we te veel gewend geraakt aan dure en commerciële evenementen. Dus ik schrijf me in en we zien wel.
De dag van te voren reis ik af naar Olne. Ik verblijf in B&B Aux Quatre Bonniers. Een prima accommodatie waar ik gastvrij wordt ontvangen. Het verblijf ligt ongeveer 10 minuten van de start dus een prima uitvalsbasis. De eigenaren zijn zelf lid van de vereniging Courir pour le plaisir. Ze nemen zelf regelmatig deel aan de evenementen van deze vereniging. Dit jaar laten ze de ultra voor wat het is. Een vroeg ontbijt is geen enkel probleem. Voor dag en dauw wordt een uitgebreid ontbijt geserveerd. Een prima basis voor de dag die komen gaat.
Rondom de startlocatie is het een lange file. Ik parkeer mijn auto ergens op een verlaten plek midden in het dorp en loop de rest. In de sporthal kunnen startnummers worden opgehaald en is gelegenheid om je te verkleden. Buiten is het wat fris dus de meeste deelnemers blijven binnen wat rondhangen. Er hangt een ontspannen sfeer. Ik heb de indruk dat dit zo is omdat veel mensen niet voor de eerste keer op deze afstand starten.
De start is ongeveer een kwartier te laat. Dit komt denk ik vooral omdat iedereen wat lang binnen gebleven is en het even duurde voordat het grote aantal deelnemers door de smalle ingang naar buiten was gekomen voor de start. Ik ben zelf aan de late kant buiten en het lukt me dan ook niet meer om wat verder vooraan te starten. Geen ramp maar na de start zit ik wat opgesloten tussen de lopers. Dat voelt in ieder geval niet prettig. Er zijn veel lopers met stokken. Dat moet kunnen maar na de start moet je daar erg mee opletten. Ik word vaker dan me liefs is geraakt door de stokken van andere lopers.
Na een uur of twee rekt het deelnemersveld wat uit en loop je steeds meer met lopers om je heen die net zo snel zijn. Eigenlijk is dat het gezelschap voor de rest van de dag. Het is weer is prima. Het is een paar graden boven nul en er staat weinig wind. Het is bewolkt en hier en daar loop je in wat flarden mist. Jammer van het uitzicht maar het heeft ook iets bijzonders om in een wolk te lopen.
De bewegwijzering op het parcours is perfect. 70 kilometer en ik heb geen moment hoeven te twijfelen over de juiste route. Er is veel publiek bij de verzorgingsposten. Dat is goed voor de sfeer van het evenement maar daardoor is het wel wat druk en rommelig bij de verzorgingsposten. De verzorging is uitstekend. Cola, soep, thee, pinda’s, koekjes, taart en zelf een BBQ waar worsten op lagen. Het begint me wel duidelijk te worden dat dit evenement heel erg goed georganiseerd is.
Het is net een half uur donker als ik weer in de buurt van Olne ben. Het laatste stuk met hoofdlampje op. In de verte zie ik wat lampjes. Ver achter mij zie ik wat lampjes. Ik vind het altijd bijzonder om in het donker in onbekend terrein te lopen. Bij de finish worden we opgewacht met warme thee en een bon voor een grote bak lasagne. De bon hebben we maar snel ingewisseld. Met een heerlijk lokaal biertje erbij smaakte dat prima.
Na afloop spreek ik nog wat deelnemers. Blijkbaar krijg je voor het voltooien van dit evenement 4 UTMB-punten. Dat is toch voor een behoorlijk aantal deelnemers aanleiding geweest om naar Olne af te reizen. Toch merk ik wel dat iedereen verrast is door de kwaliteit van het evenement en de organisatie. Met weinig middelen maar met veel overgave weten ze een ongekend evenement neer te zetten. Op advies van de eigenaren van B&B Aux Quatre Bonniers ga ik januari 2019 terug voor de Le trèfle à 4 feuilles. Een trailrun georganiseerd door Courir pour le plaisir van ongeveer 42 kilometer. Ik zie er nu al naar uit.
https://www.courirpourleplaisir.be/nos-joggings/le-trefle-a-4-feuilles/
https://www.quatrebonniers.be/
