De tweede trailmarathon van de Hardmoors 26.2 Series start in het plaatsje Chop Gate. Net als vorig jaar ben ik weer van de partij. Wat mij het meest van toen is bijgebleven dat is de start. 50 meter sprint, een voor een over een hekwerkje en daarna meer dan 250 hoogtemeters onafgebroken klimmen. Een pittig eerste half uur van de trailmarathon.
Op vrijdag 10 mei vlieg ik aan het einde van de dag vanaf Amsterdam naar het vliegveld Durham Tees Valley. De mevrouw achter het deskje van de KLM vraagt tot 4 keer toe waar ik naartoe vlieg. Ze werkte al een tijdje bij de KLM maar deze bestemming kent ze toch echt niet. Als ik zeg dat het vliegveld aangeduid wordt met MME klinkt een zucht. Weer wat geleerd…..
Zoals altijd ga ik de dag voor wedstrijd de eerste 10 kilometer verkennen. Dit keer wil dat zeggen een behoorlijke klim naar boven. Daarna loop ik een kilometer of 6 over de Hardmoors. Dit is een ruig heide gebied dat door de hoge ligging in de buurt van de kust te maken krijgt met veel wind, veel regen en een doorgaans lage temperatuur. De begroeiing bestaat uit lage heideplantjes met tussenin smalle modderige paadjes om te lopen. Tussen de heide zitten vogels verstopt die als je te dicht in de buurt komt opschrikken en wegvliegen. Tenslotte een heerlijke afdaling terug naar beneden. We weten genoeg voor morgen.
Zondagochtend kwart voor negen racebriefing. Deze briefings zijn redelijk standaard dus echt nodig zijn ze niet voor mij. Wat doorgaans wel interessants is dat zijn de mededelingen over de afstanden. Deze route hebben ze afgelopen weken toch nog aangepast. Meer hoogtemeters maar zeker geen 30 mijl dus het valt wel mee. Nog wat grappen over de halve marathon. Da’ s een 3/4 marathon geworden. En al vrij snel staan we buiten om een sprint te trekken naar het hekje. Een voor een over het hekje betekent vandaag dat de laatste deelnemer zomaar een minuut of 10 moet wachten.
Ik start op de eerste rij en ga als 12de over het hekje. Na het hekje schakel ik snel om naar mijn eigen tempo. Als je deze klim alles geeft dan krijg je het in de slot van deze trailmarathon heel zwaar. Beter is om de hartslag ver onder het omslagpunt te houden. Eerst boven komen en dan pas tempo gaan opvoeren. Het is een heerlijke dag. Zonnentje, beetje wind en een temperatuur van ongeveer 10 graden. Als het maar niet veel warmer wordt. De eerste 15 kilometer zijn pittig. Veel stijgen en veel afdalen. Ik merk dat de lokale mensen hier veel meer gewend zijn aan de lastige afdalingen. Het kost me veel tijd en energie.
Halverwege komen we door het plaatsje Osmotherley. Dit plaatsje herken ik. Hier ben ik afgelopen jaar al eens gestart op een andere trailmarathon. De route herken ik daarom ook onmiddellijk. Navraag leert dat er dit jaar geen trailmarathon vanuit dit plaatsje zal starten. Daarom hebben ze de route van deze twee trailrunmarathons gecombineerd. Aha, maar dan weet ik ook wat er me te wachten staat. Er komen nog 4 stevige beklimmingen aan voordat we terug zijn in Chop Gate.
Tegen het einde van de race begin ik de achterblijvers van de halve marathon te passeren. Op de laatste top kun je in de verte in het dal Chop Gate zien liggen. Je ziet de wei met alle auto’s duidelijk liggen. De route loopt niet direct naar beneden. We volgen de heuvel en blijven op hoogte. Pas na 2 kilometer buigen we naar beneden. Heerlijke lange afdaling door de weides met schapen. Tempo omhoog. 44,74 kilometer, 1.572 hoogtemeters, 5:41:48, 40ste finisher. Door de lastige afdalingen was zeker niet mijn trailmarathon. Maar wat was het mooi en vooral ook erg gezellig onderweg!
